Arina Arëskelia

Gülümsediğini gördü. Siyah saçları rüzgârın etkisiyle yavaşça hareketlenirken ona bakıyor, saflığını, tazeliğini belirtiyordu. Çıkık elmacık kemikleri, orantılı yüz hatları ve en önemlisi damarlarında akan kan ile cezbediyordu onu. Arina, nefes almıyordu ona zarar vermemek, kokusunun ruhuna işleyişini farketmemek için. Muhteşem yaratığın yaşamasını istiyordu içten içe; kuzgunînin yeterince rahatsız ettiği biriydi ve etrafını gölgeyle bunaltmak istemiyordu. Yoksa... İstiyor muydu? Zihninden geçen anılar arasından, tuhaf bir hüzün dolu gözleriyle karşısındaki adama baktı. Nereden geldiği bilinmeyen mavi ışık saçlarını delip geçiyor, neden burada olduğunu bilmiyordu ve anlamak için tahminler yürütüyordu kafasında. Karışık, cevapsız sorulardan daima nefret edilirdi. ''Beni buraya neden getirdin Arina? Sabah da görüşebilirdik biliyorsun.'' Dişi, dudağını ısırdı. Ona söylemeli miydi? Hayır, kesinlikle yapmamalıydı bunu. Eğer Ivan ona dikkatle bakarsa anlardı zaten. Bembeyaz bir ten, sarı gözler... Yasak Orman tekinsiz bir yerdi ama çocuk sayıldıkları zaman buraya pek çok kez gelmişlerdi. Ağır adımlarıyla adama doğru süzüldü silueti. Fazlasıyla ilerledikten sonra, onun nefesini tuttuğunu fark etti, anlamıştı. ''Sana zarar vermeyeceğim.'' Melodik sesi kulaklarında yankılanırken onun fal taşı gibi açılmış yeşil gözlerini fark etti. Eski okul arkadaşından korkmuyordu değil mi? Vampirin karşısında duruyordu ilk avı. Gözlerini mükemmel yüz hatlarında gezdirerek onu taciz ediyordu. İnce, uzun parmaklarını kaldırdı ve onun buğday rengi tenine dokundu, çehresine yayılan sıcaklığı hissedebiliyordu. Ivan kendinde cesaret bulduğunda ona doğru eğildi, dudaklarının Arina'nınkilerle buluşmasına izin verdi ve genç kadın saniyelerin yavaşladığını hissetti. Sıcaklık vücudunda yayılırken uyuşturucu etkisi yaratıyordu. Ellerini onun saçlarında gezdiriyor, muhteşem duyguyu daha da tatmak istiyordu. Gözleri kapalıydı ve kendisini soyutlamıştı bulunduğu yerden. Dudaklarını, onunkilerden ayırıp boynunu ufak öpücüklerle süslüyordu. Açlık ve kan kokusuna karşı koyamayıp pişmanlık dolu havada dişlerini derisine batırdı. Kırmızıyla süslenmiş dudaklarına değen göz yaşları onu kendinden aldığında çok geçti. Ona zarar vermek istememişti, onu kendisi gibi yapmak istemişti. Bedeni titriyor yaptığının acısıyla yere düşen yaşlara bakıyordu. Ivan iyi olacaktı, bunu biliyordu. Güçlü bir çocuktu, bunun üstesinden gelebilirdi. Genç adamı sırt üstü yere bıraktı ve cebinden ipeksi, bordo bir fular çıkartıp boynuna sardı. ''Bu, seni benden korumanın tek yolu, üzgünüm. Özür dilerim.'' Giderek ten rengi soluklaşan simaya baktı, acı çektiğini bildiği gibi onu öldüremeyeceğinin de farkındaydı. Dudaklarına son bir kez öpücük kondurdu ve arkasını dönerek bir kaç adım attı. Herhangi bir şey söylemesini istiyordu, kendisini zorlasa bile. Arina'yı belki hiç affetmeyecekti, hatasını sonsuza dek yüzüne vuracaktı.Yanından geçtiği bir gülü dalından kopardı, her ne kadar karanlık onu da zincirleyip soldurmuşsada, gülümsedi. ''Gülleri severim.''