toplantı

Genç kadın, adımlarını iyice sıklaştırırken yüzüne olduğundan çok daha sert çarpan rüzgarı hissetti ve yüz hatları buna bir tepki olarak gerildi. Gözleri, gittiği yere odaklanmak amacıyla kısılıp dudakları da incelirken sağ eli de yine bu dudakların arasındaki sigarayı almak adına hamle yapmıştı. Hemen kör ve paçavralarla harmanlanmış bir dilencinin yanından geçerken adamın avucuna biraz para koyması ise normalde önemsenmeyecek küçük detaylardan biriydi. Normalde sizin görmediklerinizi gören bir kadın için ise oldukça normal sayılabilirdi. Derin bir sokağa saparken uğursuz yolda, bir kez saha knockturn yolundan ne kadar nefret ettiğini anımsadı. Küçük bir sokak, taştan yapılmış bir yol ve sefaletin tanımını size en iyi verebilecek bir manzaradan başka bir şey değildi. Gerçi onun da burada parlamayacağını söyleyebilirdiniz çünkü o; yüz hatlarında barınıyordu her bir ezberlediği yüzü ve hayatı. Dolayısıyla ona baktığınızda fark edebileceğiniz ilk şey pek de parlak olmayan hatlarından başka değildi. Gelecek, işte bu nereye uzandığını bile söyleyebileceğiniz kasların altındaydı hemen. Sanki ayıramayacağınız kadar ufak parçalara yerleştirilip tüm gördüğünüz mimiklere barınmıştı her şey onun için. İşte bu yüzden, Ethelinda, yaptığı işte iyiydi. O sadece geleceği görmekle kalmıyor tecrübe ettiği her şeyi de bir dövme gibi kullanıyordu. Derin bir iç çekmekle yetindi sadece, aklını okumak istemeyeceğiniz insanlardan sadece biriydi artık o. Bu özelliğini de avucunda hissettiğinden beri, onu bulan kişilere hizmet eden biriydi ve gerçekten hayatınızda görebileceğiniz en nahoş auraya sahip insanlardan bir başkası ise değildi. Gerçek adı Eliesa Solliteri olan bu genç kadın, küçüklüğünden beri patlamalarla, fahişelerle, zenginlik veya cinayetlerle mi büyütüldüğünden yoksa sadece ruhunun ona verdiği bir şey miydi bilmiyordu. Ancak eğer onu daha önce görmüşseniz bir daha yaşanmaması için dua edebilirdiniz. Çünkü o gerçekten de böyleydi. Dünyanın bir ucundan diğerine kadar harikulade bir ezgiyle yarattığı sima da asla çürümemişti.

Aşağıya doğru bir yılan ya da bir sigaranın yükselen dumanı misali inen merdivenlerden inerken kulağına ilişen tek ses oryantel desenli süet çizmeleri olduğundan sadece bir süre için her zamanki paranoyaklığıyla kendisini sorguladı ama bu o kadar kısa sürdü ki. Buluşma, Sequel. Gözlerine çarpan, en az onlar kadar asit yeşili ve ağzından dumanlar çıkan bir iksir şişesinin yanından geçti. Neden çağırılmıştı bilmiyordu, bilmek istediğinden bile emin değildi. Şu an için hayatında değer verdiği tek şeyin alacağı bilgi ya da göreceği ilgi olmuş olacağı ise doğru sayılabilirdi. Ethel, dudağını ısırdı ve bağrını kabarttıp her zamanki o kendinden emin edasıyla içeriye geçti. Göze batmayan duvarın hemen arkasındayken şimdi, geç kaldığını biliyordu. Bunu kendisinden başka kimsenin umursamayacağını da. Öyle değildi her şey ve işin tüm güzelliği de buradaydı zaten. Yıllar önce, kendisini içinde bulunduğu pislik çukurundan çekip çıkartan adamı başıyla selamlarken şimdi, tekrardan ona ne kadar hayran olduğunu dile getirdi içinden. Güce muhtaç ruhunun istediğinden fazlasına sahipti ve bundan daha da ilgi çekici bir şey düşünemezdi o da. Hayır, Ethelinda kesinlikle diğer insanlardan farklıydı, onun tek derdi elde edemeyeceği kadar statü sahibi olan birini bulmak ve onun adına çalışmaktı. Kendisini heba ettiğini de söyleyebilirdiniz, eğer bu onun hoşuna gitmeseydi. Boş bulduğu bir yere bedenini bırakırken duyduğu kelimeler ise bununla tamamiyle bağlantılı olarak, bir planla ilgiliydi. Artık Aeron ve Corleone arasındaki o çatışmanın soyutluğu kendisini gerçek bir somutluğa bıraktı bile. Büyük savaşın elçiliğini yapan adama kilitledi gözlerini. Bir şey görmesi mümkün müydü? Neden Sequel her zaman için o harika ancak boş mimiklerinin ardına saklanmak zorundaydı ki? Tanrım.

İşittiği diğer kelimeleri dinlemeyecek kadar umarsız olan kadın, şu an ne olacağını hesapladı kafasında sadece. Her şeyi burada bırakıp gidemez ya da sessiz kalamazdı ya. Ethelinda kadar pasif birinin, ya da bir bilgi aktarıcısının savaşmak istememesi normal kaçabilirdi açıkçası. Onun amacı sadece diplomatik bile sayılabilirdi şu durumda. İşte sırf bu yüzden mırıldandığı kelimeler tamamiyle bir kaçış noktası arayıp bulmasıydı. Politikaya işi dökmek her zaman çok daha iyi değil miydi, tartışılır. Ama bunu, özel bir an bulana kadar dile getirmeyeceği de çok barizdi. Herkes bir medyumun hareketlerini tahmin edebilirdi şu noktada, zaten en tahmin edilebilir olan da onlarda.

Ethelinda, sessiz kalmayı tercih etti. Her bir söylenileni kafasında ölçmeye yetecek kadar vakit yaratmayı. Hala şansı varken bunu yapabilirdi en azından. Kaldı ki onun sesini gerçekten duyan o kadar az kişinin olması da işte bundandı.